Dragaminas - Holandia: książki - historia i statki

Motor minesweepers - Ameland- en Duiveland klasse, de Mickey's van de Mijnendienst

Dit boek behandelt de schepen van de 105-voets Ameland-klasse en de 126-voets Duiveland-klasse. Het zijn schepen die voor het eerst in de geschiedenis speciaal gebouwd werden voor het bestrijden van invloedsmijnen en in Groot- Brittannië behoren zij tot de MMS - de motor minesweepers.
Omdat de schepen onlosmakelijk verbonden zijn met de introductie van de magnetisch mijn en de ontwikkeling van het magnetische veegtuig, wordt ook aan die onderwerpen aandacht besteed.

De schepen werden tijdens de Tweede Wereldoorlog aangekocht door de Nederlandse regering in ballingschap en ingezet in Britse wateren. Zij hadden een actief aandeel in de bevrijding van Nederland en zorgden dat de Nederlandse havens weer toegankelijk werden voor de scheepvaart.

Eind 1945 werd de helft naar Nederlands-Indië gezonden om ook daar het mijnengevaar te neutraliseren. In de vijftiger jaren van de vorige eeuw werden zij pas uit dienst genomen.Zij hadden toen honderden mijnen geveegd en tien duizenden mijlen afgelegd in dienst van de Koninklijke Marine.

Het personeel dat aan boord diende was een doorsnee van de mensen die op zee in en na de oorlog hun plicht deden. In eerste instantie bestond de bemanning uit visserlieden, na de bevrijding grotendeels uit oorlogsvrijwilligers en tenslotte uit regulier beroeps- en reserve personeel van de marine.

Twee schepen zijn bij hun werk vergaan; met één schip kwam de complete bemanning (op één man na) om het leven. Naast de eenvoudige leefomstandigheden aan boord trotseerden de bemanningen bijna dagelijks het mijnengevaar. Niet voor niets staan vele acties van deze houten mijnenvegers vermeld op het vaandel van de Mijnendienst.

Mijnenjagers Alkmaar klasse - de Tripartites van de Mijnendienst

In 1974 besloten Frankrijk, België en Nederland een nieuw type mijnenjager te bouwen: de Tripartite. Een vorm van Europese samenwerking die vaak als voorbeeld wordt aangehaald.
Gebouwd van polyester en voorzien van de nieuwste Franse sonar bleken de schepen in Nederlandse dienst uitstekend te voldoen.

Al in 1984 werden de splinternieuwe Haarlem en Harlingen uitgezonden voor mijnenbestrijding in de Rode Zee. Een ommezwaai in de filosofie van zowel de politiek als de marineleiding was hiervoor nodig.
Toen twee mijnenjagers in 1988, voor het eerst sinds de oorlog in Korea, werden uitgezonden naar het oorlogstoneel in de Perzische Golf, leefde het Nederlandse volk mee met belevenissen van de bemanningen.

De schepen blijven de Nederlandse belangen behartigen op zee, zoals bleek in 2011 toen Nederlandse mijnenjagers de enige beschikbare schepen waren voor inzet bij Libië.
Op onze Noordzee ruimen de schepen nog steeds honderden explosieven op.

De vloot van mijnenjagers is door bezuinigingen sterk verminderd, maar hun prestaties zijn door modernisering van platform en systemen toegenomen. In dit boek wordt de noodzaak, ontwerp, bouw, uitrusting en de geschiedenis van de schepen beschreven.